Voor een 20 kilometer wandeling gaan we vandaag samen de deur uit. Onderweg stoppen we even bij de dierenartsenspraktijk in Stiphout waar we toevallig langskomen. Even wat poep van Prairie afgeven voor een mestonderzoek op zand en wormen ter controle. Terwijl ik binnen aan het afrekenen ben, komt de dierenarts naar binnen gerend.
‘Je ezel is weg’
Oké even diep ademhalen. Rustig pak ik mijn portemonnee in mijn backpack, zodat ik nog even tijd heb om na te denken wat ik moet doen. Gras. Waar is het dichtstbijzijnde gras te vinden? Daar moet hij wel staan. Als hij maar niet de weg is opgerend. Ook de assistentes lopen naar buiten om mee te zoeken. Ik achter hun aan.
Opgelucht hoor ik de dierenarts roepen. Prairie is zich tegoed aan het doen aan het perfect onderhouden gazon van de buurman. Ach, hoeft ie in ieder geval niet meer te verticiuteren.
