Prairie wacht buiten op me voor de zegening van de priester. Als we buiten komen is enkel nog zijn halstertouw te vinden in het dorre gras. Geschrokken begint iedereen te zoeken, maar ik heb zijn kontje al gespot. Heel in de verte zie ik hem nog net verdwijnen, met voorzichtige en vluchtige maar trotse stappen over de kinderkoppen, door de winkelstraat van Vezelay. Op weg naar de camping waar we verblijven. Ik moet heel erg mijn best doen om niet te lachen en stilstaand het tafereel te aanschouwen, terwijl de rest zijn best doet om hem in te halen. Dus ik help ook maar mee. Binnen drie minuten zijn we weer terug bij de priester en kan de zegening beginnen.
“Prière de bénédiction des pèlerins
Dieu tout-puissant,
tu ne cesses de montrer ta bonté
à ceux qui t’aiment,
et tu te laisser trouver
par ceux qui te cherchent,
sois favorable à tes serviteurs
qui poursuivent leur pèlerinage
et dirige leur pélerinage
et dirige leur chemin
selon ta volonté:
sois pour eux un ombrage
dans la chaleur du jour,
une lumière
dans l’obscurité de la nuit,
un soulagement dans la fatigue,
afin qu’ils parviennent heureusement
sous ta garde au terme de leur route.
Par Jésus, le Christ, notre Seigneur.
Amen.”
