We besluiten om een pauze te houden bij een kerkje in een klein dorpje, waarvoor we een stukje van de Chemin af moeten buigen.
En dan is daar Patrick met zijn ezel, muildier en hondje. En wat ben ik blij om hem te zien! Zijn energie voelt zo goed aan. Ook hij is blij verrast met onze komst en we drinken samen een gunpowder thee. Patrick loopt nu al ruim tien jaar met zijn dieren. Voor die tijd was hij chèvrerier in de Zwitserse Alpen. Nu reist hij altijd en stopt enkel af en toe ergens voor langere tijd om te overwinteren. Alles wat hij heeft ligt rond de boom op de grond.
We delen verhalen en onze spullen. Zo ben ik al mijn gehele reis op zoek naar kopersulfaat en zink voor Prairies hoeven, wat hij natuurlijk wel heeft. Ik krijg een grote zak van beiden mee. Wat een geluk! Zijn muildier heeft veel last van vliegen rond de ogen. Omdat Prairie hiertegen nog een masker heeft, geef ik Patrick de sliertjes met rood-wit-blauwe vlag. Allebei zijn we blij met de ruil, maar nog meer met de inspirerende ontmoeting.
