We hadden een rustdag in Hoegaarden en daar een gezellige feestavond met alle buren van Carla en Wim. Die alles voor mij uit de kast haalden: Nederlandstalige muziek (waar ik natuurlijk erg blij mee was :p), Hoegaards gebak, een serenade met de accordeon en de Wals.
Weer met wat heimwee, hervatte ik mijn toch richting Éghezée. Onderweg kregen we een verfrissend drankje aangeboden bij een hotel van een Duits stel. Via een lang recht en heel rustig fietspad lopen we in twee dagen naar Namen. Vroeger lag hier in plaats van dit fietspad de spoorlijn waar alle treinen reden. Uiteindelijk kwamen we na ruim 20 kilometer uit bij een groot huis, langs dat fietspad net voor Éghezée. Dit bleek vroeger het station te zijn geweest.
Nu woont er een leuk en heel creatief gezin die mij onderdak boden. Ze spreken een klein beetje Nederlands dus ik kan me verstaanbaar maken. De vader is architect en hij heeft het stationsgebouw omgetoverd tot een gezellig en leefbare woning met authentieke elementen: zoals een heel hoog plafond. Wat mij heel erg aanspreekt is de grote open en hoge ruimte die stijlvol maar eenvoudig is ingericht. Dat geeft veel rust.
Nu vertrekken we richting Namen, in de zon. Bonjour!
