Van Namen naar Yvoir

Van Namen naar Yvoir liepen we gisteren. We vertrokken pas laat, zodat we na de ergste regen konden stappen (Belgisch voor ‘wandelen’).  

We hadden 15 km te gaan. Een lang stuk via de Maas en daarna bij Godinne een stukje afsnijden naar Yvoir. Wat ik me niet realiseerde is dat de locatie waar we naartoe trokken, bovenop een berg lag. Nog 1,4 km te gaan en we staan helemaal boven aan de rand van Godinne met een prachtig uitzicht (zie foto). Nog een klein paadje voor voetgangers zou ons toch binnen 20 minuten naar locatie moeten brengen. Maar dat paadje eenmaal gevonden, blijkt dat zo stijl naar beneden de berg af te gaan dat ik die zonder Prairie niet eens zou durven nemen..

Na lang puzzelen om te kijken voor een andere weg blijkt dat we helemaal terug moeten en alsnog de route voor auto’s/fietsers moeten nemen van zo’ in totaal 20 km. En dan die 2 km die we verkeerd liepen: 7 km langer dan gepland vandaag. En natuurlijk blijft het helemaal droog behalve op het moment dat wij langs de drukke autoweg naar Yvoir stappen. Als we in Yvoir zijn komen we een lieve mevrouw tegen die ons herkende en weet waar we moeten zijn. Ze loopt samen met haar zijn een stukje mee: het kan niet meer ver zijn nu. Na ruim een km vertelt ze dat we nog twee km de berg op moeten lopen en dan arriveren. Ik verwacht op dat moment nog dat ze zich vergist in de afstand, maar onderweg blijkt dat ze het wel degelijk goed had vertelt en ‘rue de tricointe’ zowat 3 km lang is. 

De enige reden dat ik nog blijf lachen op dat moment, is omdat mijn lieve, dappere Prairie mij vol energie eruit stapt bergopwaarts. Aangekomem in het voormalige Yvoir kan ik mijn geluk niet op: calma y jolie. Vanuit het niets ligt daar een prachtige plekje, un hameau.  

Overdag staat Prairie hier gezellig met een pony in de wei en ’s avonds in een stalletje met hooi en muesli.