Auteur: Carmen Coolen

Lees Meer

De weg naar Santiago met een ezel

Santiago de Compostella.  Op 1 december zien we in de avond de lichtjes van het eerst zo verre, nu zo dichtbije Santiago. Vijf kilometer voorafgaand ligt Monumento do Monte do Gozo. Met het kruis in onze rug, de weer bijna volle maan boven ons en het verlichte Santiago voor ons, zetten we onze tent op de top van de heuvel. Wat een onwerkelijk gevoel. We zijn er. We hebben het gedaan. Prairie en ik.
Lees Meer

Afscheid Lisa: Het Verhaal Van

Na een week van bezinning, besluit Lisa Camino del Norte te lopen en Prairie en ik gaan de Pyreneeën in, de via Frances. De tijd is gekomen dat we voor nu afscheid gaan nemen. Een speciaal moment nemen we in de kerk van Sint Jean op 1 oktober. Daar steken we een kaars voor ons aan. We zingen en houden elkaar stevig vast. Genietend van het moment en het samenzijn. Lisa schrijft voor ons haar verhaal.

Nu zijn wij een keer degenen die naar de poep en voetsporen van andere kijken. Het lijkt erop dat er een ezel, paard, hond en man op enkele uren voor ons lopen. In het mooie bergachtige bos, waar nu ook overdag gejaagd mag worden. 

En dan is daar heel onverwachts, het moment waarop we de eerste blauwe schaduwen van de Pyreneeën zien, heel in de verte. Maar met elke pas komen we dichterbij. Een gevoel van trots en geluk. Bijna nog een doel bereikt. 

Van de straat geplukt door de 83-jarige Lucia in Hagetmau. Elke dag zoekt ze pelgrims die ze kan ‘ontvoeren’ naar haar authentieke boerderij, waar ze met haar zoon Christof woont. Om wat leven in huis te brengen en de pelgrims te voorzien van meer dan alles wat ze nodig hebben. 

Na het slapen tussen de druivenranken in de tent, in een dorpsbibliotheek en onhandig, maar droog, op de bank in de kantine van een manege, verbleven we bij de nonnen van Abbatiale Notre-Dame in Le Rivet. Na de zondagochtendmis, vol met Franse catholieke liederen gezongen door ‘les sœurs’, weer verder door de regen naar Bazas.